1716. مادر

اینم حتما یه مرضه, که خودم رو میزنم به نشنیدن و بهش میگم چی؟ چی گفتی؟ تا حالا هم نفهمیده که این مدلی دارم زمان میخرم ... یا جبران کنه و یا بگه هیچی ... هیچی نگفتم ... یا بگه اصلا غلط کردم که گفتم. و من درست مقابل خودم, بادی به غبغب بندازم که دیدی چطور درستش کردم!

1716. مادر...

به هر دایره ای که خواستم وارد بشم, انگار بسته شده بود. خیلی دیره ... فک کنم همینجوری فقط ادامه بدم. 1716. مادر...

همیشه بعد از یه زلزله, عجیب ترین سکوت رو میشه تجربه کرد. 1716. مادر...

۱. آره. همون سالها باید میرفتم سنتور یاد میگرفتم و تو مسیر برگشت, تو اون کتابفروشی توی میدون, کنار دست اون دختره می ایستادم به توضیح و تعریف کتابا. باید همون سالها از اول مهر شروع میکردم به خوندن طراحی, گاهی هم سر میزدم به گروه موسیقی و وسط افت و خیز 1716. مادر...

۱. یکی از مواردی که قدرت جذب را بالا میبرد, داشتن پاسخ مدون برای هر سوال و ناسوالی است. اصولا دعوت به تفکر عاملی می شود برای دافعه.

۲. قرار بود خوشحال باشیم.

۳. احمد پروین

1716. مادر...

دست خودم نیست این نگرانی. اینکه دلم حال و هوایش یک مدلی هست که فقط خودم میدانم و خودم. و درست همین وسط درگیر خرافات و نگاه های اطرافیان هم میشوم. آنها که به خیال خودشان شکست را حتمی می دانستند و منتظر بودند تا به گوششان برسد, ولی هنوز ایستاده ام. بله ... همان چیزی می شوی که دلت میخواسته, و من همان زنی شده ام که سالهاست باوجود در هم شکستن ها, صبوری کرده, نادیده گرفته, نشنیده گرفته ... اما از دور تابلویی از زیبایی هاست. و این تمام خواستنی هایم این نبوده ...

1716. مادر...

یکی می‌گفت که : « مولانا سخن نمی‌فرماید » ! ... سخن بهانه است . آدمی را با آدمی آن جزو ِ مناسب جذب می‌کند ، نه سخن. 1716. مادر...

من هم مثل بقیه ی آدم معمولی ها, دلم میخواست دست هایت را می کشیدم و می آوردمت بالا سر روزها و شب ها. درست مثل یک مهندس ناظر ساختمان. برایت توضیح میدادم و از چند و چونش میگفتم. هم زمان نگران هم بودم که نکند این ساخته ها از پای بست خراب باشند و به دلت یک حجم بزرگی نگرانی بیندازد. و تو باز هم بزرگوار باشی و حضورت برایم حکم یک ساحل پهناور داشته باشد. حالا خودمانیم ... یا خاطر جمع بیخیالی و یا آسوده ی دور.

1716. مادر...

دوباره برایم ثابت کن. ثابت کن که چقدر تنها و درمانده ام. که چقدر ظالم و جاهل و بی عرضه ام. و من هربار مطمئن تر میشوم که چقدر این جسم و روح چروک خورده ام را بیشتر از تو و دیگران دوست دارم. 

1716. مادر...

تعداد رفتن ها و بگذار برود ها, زیاد شده است. اما هنوز مثل سابق, تنها هستم. 1716. مادر...